ساعت آفتابی وسیله ای است که زمان را با استفاده از مکان خورشید در آسمان می سنجد که معمولی ترین نوع ساعت آفتابی از میله ای ساخته شده است.
دانش آموزان بعد از گوش سپردن به صحبتهای سرکار خانم” فکور ” موفق به آشنایی با ساعت آفتابی شدند، سپس با استفاده از اطلاعات قبلی و کمک والدین خود توانستند ساعت آفتابی زیبای را بسازند.
روز دوشنبه 18 دی ماه 1402 دانش آموزان به همراه آموزگار عزیزشان در محوطه آموزشگاه حضور یافتند و ساعت آفتابی را که روی صفحه افتاده بود هر دو ساعت یکبار علامت زدند و با این روش زمان را از طریق ساعت آفتابی متوجه شدند. حضور خورشید در آسمان و تکرار شب و روز اندیشه ساخت نخستین ابزار برای سنجش زمان را در انسان ایجاد کرد.
دانش آموزان آموختند که در زمان های خیلی دور (قدیم) که ساعت نبود، مردم با توجه به موقعیت خورشید در آسمان کارهای روزانه ی خود را انجام می دادند.
مثلا وقتی خورشید وسط آسمان بود وقت اذان ظهر است و نماز می خواندند. یا با توجه به حرکت سایه ها توانستند ساعت آفتابی درست کنند و بر اساس آن برنامه ریزی می کردند.
در این راستا داستان هایی برای دانش آموزان بیان شد و یادآوری شد که نمونه ساعت آفتابی امروزه وجود دارد و در صحن جمهوری حرم امام رضا (ع) است .