چه می شد اگر نبود دل بستگی ما آدم ها به هم؟
شاید «با هم بودن» را بر صفحه های فطرت مان نوشته اند که
«بی هم بودن» تلخ است و تحمل ناپذیر.
از من تا تو فاصله ای نیست، جز برداشتن یک قدم به عشق.
زمستان سرد و سوزان تنهایی را فقط به هم پیوستن
دست های من و توست که گرم خواهد کرد.
زمین سرد است، اما آتش مهر قلب های مؤمن در سراسر گیتی نه تنها کلبه های خویش،
که کلبه همسایگان را نیز برقرار و برافروخته نگاه خواهند داشت.
آری، سیاره خاکی ما بر مدار وحدت دل های عاشق می گردد؛
دل های زنده به عشق انسانیت.
آدمی بنده محبت است و هر چه نتواند سنگ خارای قلبش
را بگشاید، محبت خواهد توانست.
هر چه رنگ و لعاب دیگر، همچون برگ های پاییز می ریزند،
ولی رنگ و بوی محبت، هرگز کهنه نخواهد شد
و حافظه جهان، دست های نیکوکار را از یاد نخواهد برد.
خداروشاکریم باردیگر توانستیم باهمراهی شمابزرگواران درکارخیر شرکت نماییم ولبخند برلبان کودکان نیازمند جنگ زده بنشانیم ، تشکروقدردانی می کنیم از تک تک اولیا محترمی که برای کمک به کودکان و مردم مقاوم و قهرمان غزه ، لبنان و …. باکمکهای نقدی وغیرنقدی خود در مورخه شنبه 26 آبان ماه 1403 مارادراین امرخداپسندانه همراهی نمودند.